Terwijl de Edison voor hun cd Thrust nog op ze lag te wachten, hadden de drie mannen van DeWolff in het najaar van 2018 doodleuk hun nieuwe plaat al opgenomen. Gewoon, in de tourbus. Rijdend van de ene gig in Duitsland naar de volgende show in Frankrijk. “Je kunt die tijd maar beter nuttig besteden”, zegt drummer Luka van de Poel (24).
De Limburgse southern-rockers zijn lekker bezig. Die Edison in de categorie Rock ontvingen ze op 11 februari, waarbij ze Jett Rebel en Afterpartees het nakijken gaven. Van de Poel had het eerlijk gezegd niet verwacht. De jongste van de twee broers – zanger en gitarist Pablo (27) is de ander, toetsenist Robin Piso (28) completeert het trio – had zijn kaarten gezet op Jett Rebel. Die is immers een stuk bekender: “De jury vond waarschijnlijk dat Jett’s muziek toch te veel naar pop neigt. in die zin is het volkomen terecht dat wij gewonnen hebben: wij zijn wel de enige echte rockband die genomineerd was. en natuurlijk hebben ook wij intussen een naam opgebouwd. mensen kunnen niet meer om ons heen.
Dat kun je wel zeggen. Los van inmiddels zeven uitstekende platen heeft de groep veel te danken aan de energieke, opzwepende liveoptredens. Rock, blues en soul gaan een intense verhouding aan in de meeslepende southern rock. “The Allman Brothers Band vinden we helemaal te gek. Ik denk dat we tien jaar geleden al kennismaakten met die band”, aldus Van de Poel.
Toen was je net 14, da’s knap jong voor dat soort muziek.
“Ja en toch is dat de muziek waar wij van houden. We luisterden toen ook al naar Pink Floyd, Led Zeppelin, Black Sabbath en dat soort bands. Ons geluid is in de loop der jaren wel Amerikaanser geworden. Eigenlijk vanaf Grand Southern electric uit 2014, het album dat we opgenomen hebben in Georgia, zit die Amerikaanse sound er wel in. Dat is de muziek die we echt te gek vinden.”
The Allman Brothers Band bestond uit zeven man. Is het geen beperking dat jullie het met z’n drieën moeten doen?
“Soms is dat wel jammer, maar we hebben genoeg bevriende muzikanten om ons heen. Dus als we een keer een nummer willen opnemen met meer muzikanten dan kan dat heel makkelijk. Voor de rest is het vooral een groot voordeel dat we met z’n drieën op het podium staan. je bent minder log. We voelen elkaar heel goed aan en met een grote band kan dat veel lastiger zijn. We hebben wel eens op het podium gestaan met een bassist, percussionist en achtergrondzangeressen. Dat is heel cool want daardoor klinkt het meteen heel vol. Je kunt dan als muzikant iets meer achterover leunen. Het geluid wordt toch wel opgevangen door de anderen. Met z’n drieën kan dat niet. Je moet constant aanwezig zijn, want anders valt er een derde van de band weg. En dat wil je niet. Ik denk dat onze optredens daardoor ook zoveel power uitstralen.”
Is het ook niet af en toe benauwend met z’n drieën, waarvan er ook nog twee broers zijn?
“Totaal niet. We kunnen goed met elkaar opschieten, het is geen typisch broertjesverhaal bij ons in de band, dat we met elkaar op de vuist gaan of weet ik veel wat. We hebben de afgelopen vier maanden zestig shows gespeeld, in Duitsland, Frankrijk, Spanje, Oostenrijk en in december en januari door Nederland. We zijn zoveel samen geweest. Ik heb de jongens gewoon vaker gezien dan mijn eigen vriendin in die periode. En dat is allemaal supergoed gegaan. Nu hebben we weer een wat rustiger periode. Even kalm aan voordat we naar Indonesië gaan.”
Indonesië? Kennen ze jullie daar ook al?
“Weet ik eigenlijk niet. We kregen de kans om daar drie shows te doen, georganiseerd door het Erasmus Huis in Jakarta. Dat is een club die Nederlandse cultuur presenteert in Indonesië. Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen. Het is ook een lekker vakantietje.”
Is er meer dan DeWolff in jullie leven? Of is het ondertussen een full time-baan?
“Nou ja, de afgelopen tijd voelde het niet alsof er nog meer was dan DeWolff. Maar verder valt het reuze mee. Ik heb een oldtimer en ik vind het superleuk om daaraan te sleutelen. Dat is echt een hobby van me. Ik denk dat voor ons alle drie geldt dat muziek 75% van ons leven is. Als dat weg zou vallen, zou ik niet weten wat ik moest doen met mijn leven. Dat gaat dus ook niet gebeuren. Ik blijf dit gewoon doen totdat ik niet meer kan.”
Met DeWolff?
“Absoluut. natuurlijk zijn er projecten naast de band. Pablo heeft twee jaar geleden een soloplaat opgenomen en ik heb ook mijn zijproject, de Akula Rhythm Band. Maar DeWolff is het hoofdding. En we groeien nog steeds. We hebben tijdens onze laatste tournee onze nieuwe plaat opgenomen en dat is weer een heel avontuur geweest. Die is totaal anders dan wat we daarvoor hebben gedaan.”
Echt letterlijk in de tourbus?
“Ja. met een portable studio, een cassetterecorder, compressortjes, noem het maar.’
Die plaat is al klaar?
“Ja, we gaan hem in maart mixen. Het duurt nog wel even voordat het album uitkomt. Dat proces is supersnel gegaan. We zijn in oktober de bus ingestapt en binnen twee maanden hadden we vijftien nummers. het wordt een totaal andere plaat dan Thrust. Ik had bijvoorbeeld geen mogelijkheid om echt te drummen, dus heb ik wat vette drumgrooves gesampled van vinyl. Gewoon opgenomen en in een drumsampler geladen. Dat is echt supervet geworden. Vaak zette ik zo’n groove aan en dan ging Pablo daarover spelen. Robin had een soort van bassynthesizer en die is daarmee aan de slag gegaan. Zo hebben we al rijdend naar een optreden toe nummers geschreven.”
En zo combineer je het beste van twee werelden…
“Precies. Die van toeren en in de studio zitten. en eerlijk gezegd: als je zeven uur lang in de bus op weg naar een optreden in Frankrijk bent, dan kun je die tijd maar beter nuttig besteden. Dan hoef je niet later in het jaar nog een keer de studio in te duiken.”
Interview: Luuk Verpaalen, april 2019
