Gitariste en zangeres Miranda Zipse uit Californië ging op vijftienjarige leeftijd van school, werkte een tijdje voor haar moeders boedelmakelaardij, maar had al die tijd melodieën in haar hoofd. En die moesten eruit. Na wat lokale optredens trok ze met haar vriendin en drummer Kim Sollecito naar New York. Het duo vond aansluiting bij de scene en langzaam ontstond Miranda and The Beat. Met een gezonde minachting voor hokjes, beperkingen en regels en de bereidheid om in elke shithole van de Verenigde Staten op te treden, bouwde de band een geweldige livereputatie op.
Sinds de basic en bluesy debuutsingle uit 2018 heeft Miranda and The Beat het tempo én het volume aardig opgeschroefd. Op hun meest recente album, Can’t Take It uit 2024, hoor je een rauwe en harde mix van punky gitaren, garage-rockorgel en jammerende zang, op smaak gebracht met een vleugje soul en meidengroep-energie. The Dirtbombs, The B-52’s, MC5 en Ronnie Spector, die hoek. Het album werd in vijf dagen geschreven en opgenomen in een afgelegen dorpje op het Duitse platteland. “Miranda and the Beat are more laser-focused than ever on their garage-punk bread and butter and getting just about everything they can out of it over the record’s dozen songs.” (Rosy Overdrive)
