De uit Philadelphia (Pennsylvania) afkomstige singer-songwriter Rosali (Middleman) debuteerde in 2016 met het akoestische en in Nederland nauwelijks opgemerkte Out Of Love. Op Trouble Anyway (2018) – waarvoor ze samenwerkte met onder andere leden van The War On Drugs – schoof het geluid meer richting roots en inderock. Maar ondanks de aanstekelijke, tijdloos klinkende liedjes, het veelkleurige gitaarwerk en de soms dromerige, dan weer rockende zang van Rosali, bleef ook dit album onder de radar.
Oké, driemaal is scheepsrecht denk je dan als in 2021 No Medium verschijnt. Krenten uit de Pop, een van de weinige bij wie het kwartje na Trouble Anyway wel valt, is opnieuw enthousiast: “In muzikaal opzicht is het smullen, de songs zijn geweldig, de teksten indringend en alsof het nog niet genoeg is betovert de Amerikaanse muzikante ook nog eens met prachtige vocalen. Het levert een bescheiden meesterwerk op.”
Het dit jaar verschenen Bite Down – en natuurlijk haar komst naar TakeRoot – moet dan eindelijk maar toch voor de dik verdiende aandacht gaan zorgen. Zelf vat Rosali haar nieuwe album samen als “like the Velvet Underground covering Fleetwood Mac”. In inderdaad klinken haar songs alsof je ze ook ergens begin jaren zeventig had kunnen horen, zingt Rosali soms als het slaperige nichtje van Steve Nicks en horen we hier en daar ook de rauwe intensiteit van Neil Youngs Crazy Horse.