Column: Ik maak nooit fouten
Help, mijn telefoon snapt mij niet! De autocorrect is het nieuwe excuus voor het maken van allerlei soorten fouten. De afgelopen tijd nodigde ik iemand uit voor een wildwaterbaan op zeewatertemperatuur, ging ik de discussie aan over blaarvorming en schold ik iemand uit voor stokstaartje en taarttopper. Om maar niet te spreken van de etensresten in mijn speedboot. Wat ik wel bedoelde laat ik maar even in het midden.
Je kunt erg veel lol beleven aan de autocorrect totdat je iets gênants moet rechtzetten. Het is grappig dat je de meest vreemde woorden naar iemand stuurt, maar het is irritant dat je van sommige van die woorden nooit meer af lijkt te komen. De autocorrect houdt mij op het rechte pad. Met vrienden app ik graag in het plat Rotterdams. Mijn ordinaire uitspraken worden meestal een stuk keuriger, maar tamelijk raadselachtig. Ik sprak ineens over pluriformiteit, lijnzaad, bakker, muiltjes en tabblad. De autocorrect houdt ook mijn familiebanden warm. In bijna elk gesprek komt mijn oom op visite.
Als je veel teksten moet maken, zijn fouten haast onvermijdelijk. Hoe goed je alles ook checkt. De raarste fouten blijven je altijd bij. De gênantste ook. Helaas. Zo werd de familievoorstelling Sjakie en de chocoladefabriek iets minder kindvriendelijk toen ik de achternaam van Willie Wonka per ongeluk veranderde in een alcoholische variant. Door een letter te vergeten in een voorstelling over een corpulente man gaf ik mijn tekst opeens een pikante draai. Niet mijn fout natuurlijk, ik geef de spellingcontrole in Word daarvan de schuld. Toch schaam ik mij er nog steeds voor. Overigens wees maar een lezer mij op de pijnlijke fout. Of was er maar een lezer die dat aandurfde.
Het lijkt me leuk om binnenkort de autocorrect veelvuldig los te laten op al mijn stukjes. Wie weet levert het hele kleurrijke, creatieve teksten op. Stromen de zalen vol. Een tikkeltje onbegrijpelijk misschien. Het levert vast een leuke interactie op met het publiek. Eventuele fouten? It’s beyond my control. Je schiet er alleen niets mee op, ook dan moet je de teksten blijven checken. De grenzen van het toelaatbare moeten niet worden overschreden. Bovendien vind ik het zelf veel te leuk om rare woorden en leuke zinnen te bedenken. Een beetje te kunnen gniffelen om mijn eigen fouten. Het blijft toch mensenwerk. En spreek me daar gerust op aan.
