Column: Ik win nooit iets
In mijn familie spelen we van jongs af aan al veel spelletjes. Klaverjassen, boerenbridge en ongeveer alle andere kaartspelletjes komen minstens een keer per maand voorbij. Dit klinkt onwijs harmonieus, maar daar is helaas niets van waar. Ik win namelijk nooit wat en daar gaat het mis. Persoonlijk denk ik dat wanneer ik een paar keer niet gewonnen heb tijdens zo’n spelletjesmiddag, de kans groter wordt dat ik dan de volgende keer wel win. Dit blijkt een deceptie als m’n zusje er wéér met de winst vandoor gaat. Mijn moeder kan nog zo vaak zeggen dat “meedoen belangrijker is dan winnen”. Ik blijf erbij dat winnen leuker is dan meedoen. En daarom draaien deze spelletjesmiddagen vaak bijna uit op een Derde Wereldoorlog.
De enige medailles in mijn bezit zijn penningen van de zwemvierdaagse. Erg leuk, maar niet iets om heel trots op te zijn. Ook op andere gebieden win ik niets. Ik ben al jaren lid van de Postcodeloterij en afgezien van het feit dat ik gelukkig goede doelen steun, durf ik mijn lidmaatschap never nooit op te zeggen. Ik ben namelijk als de dood dat daarna binnen afzienbare tijd die straatprijs valt en dat mijn buren wel ineens iets gewonnen hebben. Daarnaast koop ik ongeveer elk willekeurig lot dat aan de deur wordt aangeboden met in mijn achterhoofd dat het voor een goed doel is. Maar na het online invoeren van het lotnummer kan ik toch een partijtje balen wanneer ik niets gewonnen heb.
En hoewel ik mijn zusje en buurman niets gun, duim ik wel voor bekende Nederlanders en beroemde Groningers tijdens uitreikingen op televisie. Het Gouden Televizier-Ring Gala, Sportgala of de Musical Awards, daar kan ik van smullen. Natuurlijk vanwege de mooie jurken, maar vooral vanwege de speeches en awards. Afgelopen september zat ik tijdens het Nederlands Theater Festival aan mijn telefoon gekluisterd om te zien wie de Louis d’Or en Theo d’Or mocht ontvangen. Mijn avond kon helemaal niet meer stuk toen Guy Weizman (van het Noord Nederlands Toneel en Club Guy & Roni) de regieprijs ontving voor Salam. De prachtige voorstelling die wij met trots zo’n tien keer mochten presenteren in de Stadsschouwburg.
En naast Guy zijn er nog heel veel andere regisseurs, cabaretiers, zangers en dansers die om de haverklap wél iets winnen. Een Musical Award, een Poelifinario of de Popprijs. Van die winnaars kunnen we allemaal genieten, gewoon in de Stadsschouwburg of De Oosterpoort. En als de zaal dan vol zit, heb ik zelfs ook een beetje gewonnen.
