Kim Schuddeboom over ‘Doe maar Rustig’

De eerste avondvullende voorstelling van Kim Schuddeboom (1985), Ongeschreven, werd genomineerd voor Neerlands Hoop 2023, een prijs voor de meest veelbelovende theatermaker van dat jaar. Op dit moment tourt ze met haar tweede voorstelling Doe maar rustig door de Nederlandse theaters. Wat beweegt deze nuchtere comedian uit Utrecht?

Hoe ben je comedian geworden?

“In groep 8 ontdekte ik al dat ik hier waarschijnlijk wel talent voor heb. In de schoolmusical had ik een heel mooie hoofdrol te pakken. Alleen was ik tijdens de voorstelling mijn tekst kwijt, dus ging ik maar wat improviseren. Het publiek moest hier erg om lachen, waardoor ik dacht: wauw, dit is leuk! Ik denk dat toen het eerste zaadje is geplant.” Maar je startte je carrière pas veel later, toch? “Klopt. Ik heb vanaf de middelbare school in de horeca gewerkt. Toen ik vijfentwintig werd, kreeg ik van vrienden een cursus kleinkunst. Ik riep al zo lang dat ik ‘iets’ met comedy wilde gaan doen, dus zij vonden dat ik maar eens de daad bij het woord moest voegen. Daarna heb ik drie jaar lang allerlei verschillende cursussen gevolgd en vervolgens ben ik begonnen met open mic avonden. Ik wist zeker dat dit was wat ik wilde en toch duurde het nog best lang voordat ik zo’n open podium aandurfde. Met een van mijn docenten, Merel Voorsluis, had ik meteen een goede klik. Zij is echt een maatje van mij geworden en heeft ook mijn tweede voorstelling Doe maar rustig geregisseerd. Uiteindelijk heb ik me voor zowat elk open podium ingeschreven. Zo kon ik zo veel mogelijk vlieguren maken. Dan sta je dus echt overal. Ook in kroegjes in the middle of nowhere voor twee tientjes en een publiek van vijf man. Toch denk ik dat dit wel de beste manier is om te beginnen. Comedy is een vak dat je echt moet leren. Sommige mensen willen het liefst zo snel mogelijk in de grootste zalen staan, maar ik denk oprecht dat je eerst heel veel moet spelen om je stem te vinden.”

Je treedt ook met Comedytrain op in Toomler. Hoe is dat?

“Daar sta ik heel erg graag. De sfeer is compleet anders dan in het theater. Mensen zitten aan tafeltjes met een drankje erbij. Ik kan in Toomler veel meters maken, die heb je nodig om een voorstelling in het theater te kunnen spelen. In de aanloop naar mijn eerste voorstelling heb ik daar echt heel intensief gespeeld.”

Hoe ben je daar terechtgekomen?

“Ik moest auditie doen voor publiek en verspreid door de zaal zaten leden van Comedytrain, zoals Theo Maassen en Micha Wertheim. Dat is enorm spannend, maar wel heel tof als je doorgaat natuurlijk. Hierna mocht ik een jaar op proef meedraaien en daarna werd ik definitief toegelaten tot Comedytrain.”

Welke collega’s zijn jouw voorbeelden?

“Er zijn meerdere comedians die mij inspireren, met allemaal hun eigen kwaliteiten. Hannah Gadsby pakt altijd heel goede onderwerpen, die zij op geheel eigen wijze bespreekbaar maakt. Dan is er Marc-Marie Huijbregts, die enorm goed kan improviseren. Ronald Goedemondt, met wie ik samen een dubbelprogramma heb gespeeld, heeft een ontzettend hoge grapdichtheid en is een geweldige podiumpersoonlijkheid.”

In de beschrijving van je voorstelling staat: ‘Scherp, ad rem, gevat, diepzinnig, ontroerend, pretentieus, gewaagd…eigenlijk zoals alleen mannen dat kunnen.’ Dat moet je even uitleggen.

“Dat is echt een dikke knipoog naar teksten van andere comedians. Ik dacht dat iemand anders die beschrijving voor mij zou maken, maar ik moest het zelf aanleveren. Ik zag bij mannelijke collega’s altijd dat ze helemaal de hemel in werden geprezen. Toen ik hoorde dat ze dit zelf hadden geschreven, kon ik het niet laten om als grapje ook zo’n tekst te schrijven.”

Wat is je leukste ervaring tot nu toe?

“Dat zijn de avonden waarop alles lekker loopt. Ik had bijvoorbeeld een heel fijne, laatste try-out in Deventer. Alles viel op zijn plek en dat voelt fantastisch. Het is nou eenmaal fijn om volledig ontspannen op een podium te staan en niet meer bezig te zijn met wat je op welk moment moet zeggen. Voordat ik het podium op ga, voel ik wel altijd een gezonde spanning. Die heb ik ook nodig om scherp te blijven. Maar ik sta nooit kotsend in de coulissen of zo, haha.”

Als comedy nou niks was geworden, wat had je dan
gedaan?

“Ik heb werkelijk geen idee! Bij mij is het gewoon een kwestie van de volle focus leggen op wat je wilt doen en daar dan volledig voor gaan. Ik heb nooit een plan B gehad. Daar geloof ik niet zo in en ik vind het een beetje zonde van mijn tijd. Je moet er gewoon vol inspringen en er alles voor geven.”