Thuisblijven met… René van Meurs
Lege theaters, stille concertzalen: sinds donderdag 12 maart zitten de deuren op slot. In plaats van het publiek te vermaken met mooie, aangrijpende, grappige en ontroerende voorstellingen en concerten, zitten artiesten zoals bijna iedereen in thuisquarantaine. Hoe beleven zij de situatie?
“Ik woon alleen. Wat dat betreft is er voor mij niet eens zo heel veel veranderd, wat ik eigenlijk ook wel weer sneu vind klinken hahaha. Het enige wat er is veranderd, is dat ik nu niet meer in de avonduren lekker kan spelen. En dat mis ik echt enorm! Op de dag dat ik hoorde dat de maatregelen tot 1 juni zouden duren, heb ik direct een Playstation gekocht. Mijn seizoen loopt normaal gesproken tot eind april, dus ik heb nu bijna een half jaar niks om handen. Ik heb een to-do list gemaakt en met mezelf afgesproken dat ik elke dag eerst twee dingen moet afvinken voor ik mag gaan gamen. Gisteren had ik bijvoorbeeld staan ‘badkamer en keukenkastjes links schoonmaken’. Vandaag was het ‘slaapkamer en keukenkastjes rechts’. En ik ga deze week plintjes leggen. Ik woon inmiddels drieënhalf jaar in dit huis en heb nu alle tijd om dat soort kleine klusjes die meestal blijven liggen af te maken.”
Waar was jij toen op donderdag 12 maart de theaters en concertzalen per direct dichtgingen?
“Ik zou die avond optreden in Arnhem. Het decor stond, we hadden de soundcheck gedaan en wilden net een hapje gaan eten, toen ineens het telefoontje kwam dat alles eruit lag. Mijn eerste reactie was: ‘dat is misschien wel even fijn, een avond op tijd naar bed.’ Ik heb de afgelopen maanden heel veel energie gestoken in het schrijven en repeteren van mijn voorstelling Hunkert, die op 21 februari in première is gegaan. Mijn batterij was dus al iets leger. Maar toen ik hoorde dat het tot 6 april zou duren, zonk de moed me in de schoenen. Bijna vier weken niet optreden is voor iemand met mijn ADHD-achtige energie en mijn passie voor theater bijna niet te doen. En toen werd de termijn ook nog eens verlengd tot 1 juni.
Wat zijn de gevolgen?
“Maart en april zijn de drukste maanden, dus financieel is het taai. Ik zing het nog wel uit tot september, maar mijn technicus is freelancer en is al zijn klussen kwijt. Voor hem is het loodzwaar. Gelukkig hebben we bijna alle 31 geannuleerde shows kunnen verplaatsen naar volgend seizoen. Fijn, want ik wil deze voorstelling natuurlijk aan zo veel mogelijk mensen laten zien. Twee jaar geleden heb ik de stap naar de grote zalen gemaakt en ik merk dat theaters dan toch een stuk bereidwilliger zijn. Artiesten die in wat kleinere of minder goed gevulde zalen spelen, sneuvelen als eerste. Dat voelt heel vervelend. Voor sommigen dreigt door deze crisis een droom uiteen te spatten.”
Hoe kijk jij, los van je werk als theatermaker, naar deze tijd?
“Ik ben niet wetenschappelijk onderlegt, dus ik ben heel terughoudend om daar dingen over te zeggen. Als ik op tv weer zo’n BN’er zie die er van alles over vindt, denk ik: ‘jij bent toch geen viroloog?’ Maar ik hoop wel dat iedereen zich aan de afspraken houdt. Ik hou me zelf ook keurig aan de regels. Ik doe boodschappen voor een week, ga ’s ochtends om zeven uur sporten in het bos, maar verder zit ik gewoon thuis. Met de Playstation.”
