Wat moet je zien op Eurosonic?

Met ruim 300 acts kunnen we ons voorstellen dat alleen de aanblik van het programma je doet duizelen. Popjournalist Peter van der Heide, muziekmarketeer Floor Oostra en diehard Eurosonic-bezoeker Richard Ridder helpen je op weg.

Peter van der Heide:

Celeste

Deze soulzangeres is in december uitgeroepen tot het Britse talent waarvan in 2020 het meeste wordt verwacht. En daarmee
laat ze Joy Crookes (ook op Eurosonic) achter zich en schaart zich in het rijtje Adele en Sam Smith, die de prijs eerder wonnen.
Celeste Waite (25) is een fantastische en oorspronkelijke zangeres die maar zo dé stem van deze festivaleditie zou kunnen hebben.

The Homesick

Dit eigenzinnige, alternatieve rocktrio uit Dokkum leverde met Youth Hunt al een ijzersterke plaat af. Begin november werd bekend dat Sub Pop, het Amerikaanse label dat in 1989 het debuut van Nirvana uitbracht, opvolger The Big Exercise in februari wereldwijd uitbrengt. Dat avontuurlijke indierock springlevend is, bewijzen Elias Elgersma, Jaap van der Velde en Erik Woudwijk.

Camilla Sparksss

Barbara Lehnhoff alias Camilla Sparksss weet in haar eentje een intrigerende en meeslepende set experimentele elektronische
muziek neer te zetten. Daarbij gebruikt ze draaitafels en synthesizers terwijl ze met haar stem voor zowel melodielijnen
als extra vervreemding zorgt. De in Canada geboren artiest vertegenwoordigt in Vera (woensdag 15 januari) Zwitserland dat
ditmaal focusland is.

Blanks

Simon de Wit (22) alias Blanks houdt de eer van Groningen hoog tijdens Eurosonic (Machinefabriek, vrijdag 17 januari) én
Noorderslag. De Groninger is uitgegroeid tot een internationaal fenomeen met meer dan een miljoen abonnees op zijn eigen
YouTube-kanaal. Dit is een prima moment om Blanks te checken voordat hij in maart naar Amerika vertrekt voor een korte
tournee.

Sinead O’Brien

Deze Ierse dichteres combineert haar spoken word met opzwepende postpunk. Het levert een intrigerend geluid op
waarmee ze zowel Mark E. Smith (The Fall) als Patti Smith in gedachten brengt. Afgelopen zomer verscheen een single op
Speedy Wunderground, het label dat eerder vinyl uitbracht van Black Midi, een van de Eurosonic-revelaties van vorig jaar.
O’Brien treedt op woensdag 15 januari op in Vera.

Floor Oostra:

Alyona Alyona

Deze Oekraïense kleuterschoollerares maakte van haar passie haar werk nadat ze viraal ging met de video Ribki waarin de
plus-size rapper in badkleding te zien is. Je hoeft de taal niet te spreken om te voelen dat haar lyrics scherp zijn. Alyona’s beats
zijn hard en haar feministische maatschappijkritische teksten gaan diep, maar blijven geschikt voor alle leeftijden. Ze is uniek
in haar soort als vrouwelijke rapper in Oekraïne en trekt zich niets aan van heersende schoonheidsidealen. Het kostte haar
tien jaar om door te breken, maar Alyona is here to stay! Dat bewijst ze op donderdag 16 januari in Huize Maas.

Alice Boman

Het is alweer vijf jaar geleden dat het melancholische stemgeluid van de Zweedse Alice Boman mijn huiskamer vulde, terwijl ik de
Amazon serie Transparant keek in mijn joggingpak op de bank. Sindsdien ben ik verslaafd haar dromerige, fragiele sad sound.
Boman nam haar eerste minialbum Skisser, het Zweedse woord voor ‘schetsen’, in 2013 op in haar slaapkamer. Sindsdien kwam
ze vele huis- en slaapkamers binnen via de schermen waarop series als Wanderlust, 13 Reasons Why en Suits bekeken werden
en bracht ze wereldwijd verstilling in popzalen. Op vrijdag 17 januari kun je wegdromen met Boman in het Forum.

Blanks

Wie meer toe is aan een flinke scheut vrolijke energie kan zijn of haar hart ophalen bij de Harkstedenaar Blanks, die zowel op
Eurosonic als op Noorderslag te zien is. Als een hedendaagse Andy Warhol van de muziek verheft hij het citeren en remixen
van hits van artiesten als Post Malone, Drake en Ariana Grande tot ware Pop Art. Net als bij het sixtees popicoon spelen zijn
volgers een belangrijke rol bij het maken van zijn kunst. De 1,5 miljoen abonnees op het YouTube account van de Groninger
kiezen het nummer en de stijl waarin hij de song opnieuw Better Now als jaren-tachtig-hit. Het zijn enkele voorbeelden van
de styleswaps van Blanks.

Fulco

Een hoogtepunt van het Rockit festival in De Oosterpoort afgelopen november was voor mij de opzwepende performance
van het Belgische op jazz gebaseerde muzikale experiment met drums, synthesizers en poëzie: Beraadgeslagen. Een van de
twee losgeslagen jongens in het midden van het publiek was toetsenist Fulco Ottenvanger. Deze muzikale duizendpoot bracht
een Nederlandstalige soloplaat uit met catchy liedjes die lang in je hoofd blijven rondzingen. Misschien zijn het de vrolijke
elektronische, Toontje Lager meets Lucky Fonz III-achtige deuntjes waarbij je je voeten niet stil kunt houden of juist de
filosofische lyrics als “nergens kun je heen als je niet thuisblijft” die je niet loslaten, maar onthouden zul je hem. Gaat dat zien in
USVA op vrijdag 17 januari.

Geike

Wie kon in de vroege zero’s het moody nummer Mad About You van Hooverphonic niet meebléren? Na tien jaar touren met de triphop band koos frontvrouw Geike in 2008 voor een solocarrière, waarin ze samenwerkte met onder meer Spinvis (die op donderdag met Duitstalige liedjes in de Nieuwe Kerk staat). Nog weer tien jaar later zong de Vlaamse voor het eerst in het Nederlands en bracht met BLØF de recordbrekende monsterhit Zoutelande uit. Nu is ze terug met haar tweede soloplaat Lost in Time. Met een stem zo puur als fris gewassen wit linnen brengt Geike Engelstalige popliedjes, geschreven door Joost Zweegers, bekend als Novastar, met wie ze in mei op de planken van de Stadsschouwburg staat. Maar eerst wacht op donderdag 16 januari het Praedinius Gymnasium.

Richard Ridder:

Blanks

Artiesten die op YouTube begonnen kennen we al wel. Wat Blanks op YouTube deed was echter wat anders dan op de bedrand een nummer opnemen. Hij liet zijn één miljoen volgers via Instagram zijn nummers bepalen door stuk voor stuk elementen van het nummer toe te voegen. Dat resulteert in goed in het gehoor liggende zomerse liedjes. Daar zou zo maar eens de zomerhit van 2020 tussen kunnen zitten.

Celeste

Na de dood van Amy Winehouse wordt elke jazzy soulvolle zangeres als haar opvolger bestempeld. Celeste heeft dat probleem ook, maar laat haar eigen sound daar niet door beïnvloeden. Ze kreeg al The Brit Award voor Rising Star en lijkt een goede kans op The BBC Sound of 2020 te hebben. Vergeet Amy en doe je ogen dicht en waan je in een nachtclub in New York.

Lankum

De muziek van Lankum afdoen als traditionele Ierse Folk, doet geen recht aan hun nieuwe benadering van dit genre. Sommige
nummers zijn inderdaad vrij traditionele uitvoeringen, maar hun tien minuten durende uitvoering van The Wild Rover op Spotify
doet recht aan de oorspronkelijke tekst, maar heeft het wel een compleet nieuwe draai. De arrangementen doen me erg aan
Fleet Foxes denken. De band die tien jaar geleden het hart van menige muziekfan veroverde.

The Snuts

Als er een band is die ik op de festivals deze zomer verwacht, dan zijn het The Snuts. Deze jongens uit een dorpje in de buurt
van Glasgow brengen eerlijke gitaarmuziek die ergens tussen britpop en indie hangt. Hun livesound doet me nog het meest
aan The Arctic Monkeys denken, zonder dat je het idee hebt naar een kloon te luisteren. Engeland hebben ze al veroverd,
nu is Europa aan de beurt.

Black Country, New Road

Een bont gezelschap met viool een blazers, brengt je uit je comfortzone met een sound ergens tussen postpunk en garagerock en waarbij meer wordt gesproken dan gezongen. De invloeden van David Bowie en Talking Heads zitten in alle nummers. Net als je denkt dat het je te schreeuwerig wordt, klinkt een fluweelzachte saxofoon met strijkers om daarna weer te exploderende in scheurende gitaren. Ze staan op woensdag 15 januari in Vera.