Xander van Vledder en Tijn Docter over Cocktails

Cocktails, de opvolger van het uitstekend ontvangen Wijn, is een spannend en humoristisch verhaal waarin vijf hele verschillende mannen hun licht laten schijnen op hun vriendschap. De vijf – een voormalig surfkampioen, een journalist, een grote jongen in de financiële wereld, een chirurg en een werkeloze grafisch vormgever – zijn al jarenlang bevriend. Beetje surfen, drinken, foute grappen maken, achter de meiden aan. Totdat één van hen in een rolstoel belandt na een noodlottig ongeval. Het ‘lang leve de lol’ en ‘we drinken een biertje en dan is alles weer goed’ blijkt ineens niet meer te werken.

Xander: “De voorstelling gaat over het parcours dat wordt afgelegd na een ingrijpend ongeluk, niet alleen door de persoon zelf, maar ook door zijn vrienden. Mijn personage Freddy raakt gehandicapt en wordt gedwongen om zijn leven te herzien. Dat blijkt een complex proces en verandert ook de vriendschapsverhoudingen behoorlijk. In het begin is Freddy vol goede moed, hij zet de schouders eronder, negeert zijn verdriet en richt zich op zijn herstel. Pas later komt de dip; hij is zichzelf voorbij gelopen, heeft de klap en de impact niet goed verwerkt.”

Tijn: “De vrienden willen Freddy helpen, maar weten niet zo goed hoe. In hun schuldgevoel, medelijden en drang om ‘iets’ te willen doen, gaan ze voorbij aan wat Freddy eigenlijk wil. Het dilemma is vooral of je trouw kunt blijven aan de vriendschap terwijl je ook je eigen ontwikkeling en wensen blijft voortstuwen. In dit geval besluiten ze een stichting op te richten, maar de goede bedoelingen raken verweven met eigen belangen. Daarin botsen de karakters met elkaar. Zeker als de stichting succes krijgt.”

Kunnen jullie iets vertellen over jullie karakters?
Xander: “Ik merk dat ik in deze rol iets minder artistieke carte blanche voel dan bij andere rollen. Ik wil de handicap met respect behandelen. Zo heb ik bij het uitzoeken van de rolstoel die in de voorstelling wordt gebruikt bijvoorbeeld gesproken met iemand met een dwarslaesie over wat je fysiek wel en niet kan, wat je wel en niet voelt. Maar vervolgens ben ik op zoek gegaan naar een theatrale weergave van een gehandicapte. Als acteur ben ik vooral bezig met de mentale revalidatie, wat doet een handicap emotioneel met je? Ik denk dat de herkenbaarheid daar ook in zit, niet in een precies kloppende fysieke nabootsing van het bewegingspatroon van iemand in een rolstoel. En daarbij, net als de andere mannen is Freddy geen heilige. Hij is af en toe vals en onuitstaanbaar, hij is gewoon een mens.”

Tijn: “Het lastige van mijn rol is dat Lucas vrij egoïstisch is en die motieven moet je inzichtelijk en herkenbaar maken. Anders zet je hem weg als een slecht mens en dat is minder interessant. Ik probeer hem wel zo te spelen dat hij zich nooit echt verontschuldigt voor zijn gedrag, want dat zou het contrast met de andere mannen verzwakken. Pas wanneer hij volledig staat voor wie hij is, valt er door de anderen iets tegenin te brengen.”

Een voorstelling met mannen over mannen. Komen alle mannencliché ’s langs? Is het ook leuk voor vrouwen?
Tijn: “Laat ik antwoorden met een cliché: mannen wordt vaak verweten dat ze vrouwen niet begrijpen. Maar andersom is dat natuurlijk ook zo. Deze voorstelling geeft een goed psychologisch inkijkje in hoe mannen met elkaar omgaan. En ja, foute grappen maken, in oplossingen denken in plaats van problemen uitpraten, dat soort clichés komen allemaal langs.”

Xander: “Natuurlijk zijn niet alle mannen letterlijk zoals die vijf types die wij spelen, maar ik denk dat het op heel veel plekken in Nederland, zeker in een groep heteromannen, zo kan gaan.”

Tijn: “Clichés bestaan ook omdat ze herkenbaar zijn. Die clichés krijgen in de voorstelling een extra laag omdat er allerlei conflicten naar de oppervlakte komen. Sommige grappen kúnnen na het ongeluk echt niet meer, maar hoe ga je daar dan mee om als die grappen wel deel van de vriendschap waren? Wat dat betreft laat de voorstelling zien dat vrienden onderling vaak geen zijden handschoentjes dragen. Hoe sterker de vriendschap, hoe harder je kan zijn en hoe meer grenzen er worden overschreden én uitgesproken. De voorstelling zit vol met rake, pijnlijke scènes met een aantal uit-het-leven-gegrepen, flink sociaal incorrecte grappen. Wanneer krijg je nou de kans om dat eens ongegeneerd te zien?”