The Delines

Please, Don’t Skip Out on Me
Naast zijn rol als gitarist en hoofdzanger van The Delines naast Amy Boone, is Willy Vlautin ook de hoofdschrijver van de songteksten. Hij heeft deze passie en kunst ook geuit in romans. Het destijds nationaal bekende programma ‘De Wereld Draait Door’ heeft een van zijn bekendste romans, ‘Don’t Skip Out on Me’ verkozen tot het boek van de maand. Misschien nog sucessvoller is zijn debuutroman ‘Motel Life’, oftewel ‘Motelleven’, wat gaat over mensen die behoren tot de laagste economische en sociale schaal van de Verenigde Staten, en met moeite iets kunnen bereiken, iets dat resoneert met de songteksten die hij schrijft voor The Delines.

‘The Motel Life’ gaat over twee broers uit Nevada na een tragisch ongeluk waarbij een van de broers iemand heeft aangereden. De twee broers hebben absoluut geen luxe leventje, zijn gestopt met de middelbare school en leven in goedkope ‘motels’, drinken veel en nemen alle baantjes aan waarmee ze maar iets kunnen verdienen. Dit verhaal is fictief, maar gebaseerd op waarheid: het motel-leven is iets waar elke Amerikaan wel bekend mee is, maar voornamelijk mensen die grote stukken reizen door het land, in wat minder drukke gebieden in het zuiden. Het is niet apart dat Americana artiesten zoals The Delines over motels zingen of hierover schrijven: het motelleven is iets typisch Amerikaans geworden, gericht op mensen die het niet zo breed hebben. Dan kom je al vaak uit op de mensen die Willy Vlautin omschrijft in zijn nummers, de mensen die vergeten worden, de mensen die het niet zo makkelijk hebben. Zijn nummer en roman kunnen gezien worden als een pleidooi: Please, Don’t Skip Out on Me. De Amerikaanse Motel-industrie heeft ook gezorgd voor de Amerikaanse infrastructuur zoals we die nu kennen, makkelijk aangelegd naast een snelweg tussen verschillende staten. Helaas zorgen motels voor sociale onzichtbaarheid, omdat een motel een negatief beeld heeft bij voorbaat vanwege de mensen die ze gebruiken, vaak vanwege hun lage sociale status. Het zou deze mensen juist nog meer van de sociale ladder verwijderen.

Luister hier naar een akoestische vertoning van het nummer ‘Don’t Skip Out on Me’, dat Willy Vlautin heeft geschreven tijdens het schrijven van de roman met dezelfde naam.

De roman ‘The Motel Life’ omschrijft naast het typische motel-leven ook de problemen die mensen van een bepaalde status en klasse hebben. Zoals de twee hoofdpersonen, twee witte arme mannen uit Reno, Nevada. Het boek focust zich voornamelijk op de ervaringen van deze twee mannen, en het klasseverschil dat ze meemaken als arme Amerikanen die motels gebruiken. De locaties zoals Nevada, Montana, Wyoming en Idaho voegen toe aan de ‘Americana’ sfeer van de roman dat je terugvindt in de nummers van The Delines. De roman laat duidelijk zien wat voor strijd het is om arm te zijn in Amerika, en daarmee verbindt Vlautin fictie met realiteit, want dit is voor veel Amerikanen helaas de situatie waarin ze zich bevinden. Willy Vlautin heeft overduidelijk een passie voor het vertellen van de verhalen van mensen die sociaal onzichtbaar zijn, en deelt dit op verschillende platformen. Op deze manier bereikt hij veel mensen. Voor sommigen zullen zijn fictieve romans een pijnlijke herinnering zijn aan hun eigen arme leven in de Verenigde Staten, en voor sommigen zal dit juist een openbaring zijn, een nieuw inzicht, op het typische arme, witte, ‘Amerikaanse’ leven.

Willy Vlautin heeft meer boeken geschreven, waaronder ‘The Free’ en ‘Northline’.