Berlage Saxophone Quartet & Jan Brokken
Heimwee
Theatraal concert met muziek van o.a. Glazoenov en Debussy
Het Berlage Saxophone Quartet brengt met schrijver en meesterverteller Jan Brokken een theatraal vertelconcert. Rode draad is het gevoel van heimwee, het verlangen naar de plek die als thuis voelt.
Zoals de Russische componist Alexander Glazoenov dat voelde toen hij in 1934, twee jaar voor zijn dood, in Parijs zijn Saxofoonkwartet schreef en droomde van zijn geboortestad Sint-Petersburg. Zoals componist Aftab Darvishi kan verlangen naar haar vaderland Iran, dat ze verliet om in Nederland te studeren. Of juist heimwee naar het verre en onbekende, iets dat Jan Brokken herkent in zijn verlangen naar het Nederlands-Indië van zijn voorouders.
Glazoenovs Saxofoonkwartet
Glazoenovs Saxofoonkwartet is een van de eerste grote werken voor saxofoon, in de jaren dertig van de vorige eeuw nog een betrekkelijk nieuw instrument. Behalve melancholie hoor je ook de Franse veelkleurigheid die je kent van bijvoorbeeld Debussy. Aftab Darvishi schreef speciaal voor dit programma een nieuw werk voor het Berlage Saxophone Quartet, Arghavan getiteld. Ligeti’s Hora Lunga is een peilloze diepe klaagzang, oorspronkelijk geschreven voor altviool.
Teksten uit de boeken van Brokken
De muziek wordt afgewisseld met teksten van Jan Brokken, die voordraagt uit zijn boeken Mijn kleine waanzin, een autobiografische schets van zijn jeugd, en De tuinen van Buitenzorg, gebaseerd op brieven die zijn moeder vanuit Indonesië schreef aan haar zus. Ook duikt hij aan de hand van zijn boek De gloed van Sint-Petersburg in het leven van Glazoenov.
Programma
Darvishi: Arghavan
Ligeti: Uit Sonate voor altviool: Hora lunga (arr. Peter Vigh)
Debussy: Uit Estampes: Pagodes (arr. Peter Vigh)
—PAUZE—
Glazoenov: Saxofoonkwartet op.109
Grieg: uit Lyrische Stücke op. 65: I balladetone (arr. Peter Vigh)
Bezetting
sopraansaxofoon: Lars Niederstrasser | altsaxofoon: Peter Vigh | tenorsaxofoon: Juani Palop | baritonsaxofoon: Eva van Grinsven | voordracht: Jan Brokken | regie: Pim Veulings | licht en video: Jurjen Alkema